Dijalizni pacijenti u Republici Srpskoj su najavili proteste zbog cjelokupne situacije u kojoj se nalaze. Podsjećam na tekstove objevljene na ovom blogu u prethodne dvije godine a koji pokazuju kakav je odnos Republike Srpske prema pacijentima a kakav prema privatnim dijaliznim centrima i zbog čega su pacijenti u situaciji u kakvoj jesu.
субота, 14. новембар 2015.
Za nekoga dijaliza za nekoga bubreg u loju
Apsurdi u zdravstvu Srpske nalaze se na svakom koraku. Apsurdno je samo po sebi to što ministar Dragan Bogdanić i premijer Željka Cvijanović tvrde da je Srpska lider zdravstva u regionu i da je zdravstvo Srpske na zavidnom nivou. Toliko nam svi zavide da je predsjednik Vlade najavila kako će kao vid rasterećenja zdravstva biti ukinuto zdravstveno osiguranje nezaposlenima (koliko god takva najava bila besmislena i teško ostvariva). Toliko nam zavide i da je kao vid borbe za bolje zdravstvo ministar Bogdanić najavio smanjenje broja zaposlenih nemedicinskih radnika. Doduše, toliko nam zavide i da mnoge medjunarodne firme koje se bave zdravstvom hrle u Srpsku po posao i pacijente. To jeste istina. Taj posao u Republici Srpskoj, medjutim, masno naplaćuju uz saglasnost ministra i ministra prije njega. Premijera i premijera prije njega.
Republika Srpska jedini je komad Zemlje u regionu i Evropi gdje se ne vrši kadaverična transplatacija bubrega odnosno nije moguće izvršiti transplataciju bubrega sa mrtvog donora.
To se u Republici Srpskoj jednostavno ne radi.
Jedini koji trpe posljedice sjajnog primjera fantastičnog zdravstva Srpske u ovom slučaju su dijalizni pacijenti. Oni koji boga mole za priliku da im bude omogućena transplatacija pa i bilo kakva.
Zvanično obrazloženje koje je aktuelno u Republici Srpskoj jeste da u našem zdravstvu ne postoji aparat za tipizaciju tkiva. Taj aparat je neophodan da bi uopšte bilo moguće izvesti kadaveričnu transplataciju. Aparat nije jeftin, istina, košta oko dva miliona maraka.
U medjuvremenu Republika Srpska godišnje, prema zvaničnim podacima Glavne službe za reviziju u 2012 godini, za dijalizu izdvaja 36 miliona maraka. Usluge dijalize za pacijente Republika Srpska plaća jednoj njemačkoj i jednoj holandkoj firmi. Frezenijusu i Internacional dijaliza centru. Sto deset evra po tretmanu, takodje mnogo skuplje nego bilo gdje drugdje. U Federaciji je cijena 80 evra, u Poljskoj primjera radi takodje 80.
Eventualna nabavka aparata za tipizaciju pomogla bi dijaliznim pacijentima u Republici Srpskoj ali bi štetu načinila firmama koje se u Srpskoj bave dijalizom.
Ugovore sa dvije pomenute firme Vlada Republike Srpske je potpisala 21.05.2007-me godine. Ugovori su na snazi do 2022-ge godine a ostavljena je mogućnost produženja saradnje na još deset godina.
Inače, terapija za transplatiranog pacijenta Republiku Srpsku godišnje bi koštala oko 6000 KM, terapija za pacijenta kojem nije omogućena transplatacija već je osudjen na dijalizu Srpsku godišnje košta oko 35000 KM godišnje.
Zdravstvo Srpske jeste fantastično ali ne za sve podjednako.
уторак, 12. јануар 2016.
Šokantno: Bogdanić najavio mogućnost transplatacije bubrega u RS u 21 vijeku!
Ministar zdravlja Dragan Bogdanić I predsjednik Vlade Že3ljka Cvijanović otvorili su lokalnu ambulantu u Borkovićima, banjalučkom selu.
Uz himnu naravno I svečanost kao da se radi o Kliničkom centru u tom selu ali na to smo već navikli.
Ministar zdravlja pitan je o statusu dijaliznih pacijenata u Republici Srpskoj (dijalizni pacijenti u Srpskoj se godinama bore da poboljšaju svoj status odnosno da im bude priznat invaliditet). Bogdanić je obećao poboljšanje tog statusa.
Na pitanje da li to znači da će biti nabavljen aparat za tipizaciju tkiva bez kojeg nije moguća transplatacija sa mrtvog donora Bogdanić je odgovorio da ministarstvo ima namjeru da taj aparat nabavi.
понедељак, 08. фебруар 2016.
Dijaliza zdravstva Srpske
Republika Srpska mogla je u potpunosti da preuzme dijalizni centar koji se nalazi u sklopu banjalučkog Kliničkog centra. Radi se o Inernacionalnom dijaliza centru. To je vidljivo iz ugovora koji je objavila BN televizija 4 februara. Isto tako je vidljivo da je aneksom ugovora iz 2007 godine odlučeno da ugovor sa ovim centrom bude produžen do 2022 godine. Dan kasnije iste informacije objavio je Blic.
Ugovorom iz 2000-te godine bilo je predviđeno da nakon isteka ugovora 2008-me Klinički centar Banja Luka u konačnici postane vlasnik dijaliza centra bez nadoknade. Umjesto toga Vlada je aneksom ugovora povećala zagarantovan broj pacijenata Internacionalnom dijaliza centru sa 110 na 200 a cijenu usluga sa 105 na 110 evra. Aneks ugovora potpisali su tadašnji ministar, direktor Fonda zdravstva, direktor Kliničkog centra i kao svjedok, premijer. Ranko Škrbić, Goran Kljajčin, Milan Skrobić i Milorad Dodik.
Republika Srpska godišnje za dijalizu privatnim dijaliznim centrima plaća milionske iznose. Služba za reviziju utvrdila je za 2012-tu godinu da je taj iznos bio 36 miliona maraka. U medjuvremenu nije uradjeno ništa da u Srpskoj bude omogućena kadaverična transplatacija bubrega koja bi smanjila broj dijaliznih pacijenata ali pomogla mnogim stanovnicima Srpske koji su prinudjeni da idu na dijalizu.
недеља, 04. децембар 2016.
Interesi ispred zdravlja stanovnika RS
Djeca i roditelji čija djeca u Republici Srpskoj imaju problema sa radom bubrega ili im bubrezi uopšte nisu u funkciji apelima i molbama finansijsku pomoć za transplataciju bubrega u inostranstvu traže preko medija.
Republika Srpska odnosno njena vlast godinama uporno odbijaju da toj djeci ali i svim ostalim pacijentima u Srpskoj koji imaju problem sa radom bubrega omoguće transplataciju u Republici Srpskoj što bi za pacijente bilo mnogostruko jeftinije.
Ministar zdravlja Dragan Bogdanić davno je obećao da će Republika Srpska nabaviti aparat za tipizaciju tkiva koji je neophodan kako bi u Srpskoj bila moguća kadaverična transplatacija bubrega odnosno transplatacija sa mrtvog donora. Kupovina tog aparata pacijentima u Srpskoj olakšala bi život doslovno. Da ne govorimo da je kupovina aprata za tipizaciju tkiva višestruko isplativa i za zdravstvo Srpske jer bi se smanjili troškovi terapija.
Aparat za tipizaciju tkiva košta dva miliona maraka i prosto nije moguće da taj novac ne može da se obezbijedi. Ono što ne može da se obezbijedi jeste politička i volja vladara zdravstva Republike Srpske. Kupovina takvog aparata i omogućavanje kadaverične transplatacije ugrozila bi poslove privatnih dijaliznih centara sa kojima je Republika Srpska sklopila nelogične ugovore u kojima garantuje broj dijaliznih pacijenata.
Zdravlje stanovništva svakako nije na prvom mjestu.
