Ministar zdravlja Dragan Bogdanić I predsjednik
Vlade Že3ljka Cvijanović otvorili su lokalnu ambulantu u Borkovićima,
banjalučkom selu.
Uz himnu naravno I svečanost kao da se radi o Kliničkom
centru u tom selu ali na to smo već navikli.
Ministar zdravlja pitan je o statusu dijaliznih pacijenata u
Republici Srpskoj (dijalizni pacijenti u Srpskoj se godinama bore da poboljšaju
svoj status odnosno da im bude priznat invaliditet). Bogdanić je obećao
poboljšanje tog statusa.
Na pitanje da li to znači da će biti nabavljen aparat za
tipizaciju tkiva bez kojeg nije moguća transplatacija sa mrtvog donora Bogdanić
je odgovorio da ministarstvo ima namjeru da taj aparat nabavi.
Za nekoga dijaliza za
nekoga bubreg u loju 14.11.2015
Apsurdi u zdravstvu Srpske nalaze se na svakom koraku.
Apsurdno je samo po sebi to što ministar Dragan Bogdanić i premijer Željka
Cvijanović tvrde da je Srpska lider zdravstva u regionu i da je zdravstvo
Srpske na zavidnom nivou. Toliko nam svi zavide da je predsjednik Vlade
najavila kako će kao vid rasterećenja zdravstva biti ukinuto zdravstveno
osiguranje nezaposlenima (koliko god takva najava bila besmislena i teško
ostvariva). Toliko nam zavide i da je kao vid borbe za bolje zdravstvo ministar
Bogdanić najavio smanjenje broja zaposlenih nemedicinskih radnika. Doduše,
toliko nam zavide i da mnoge medjunarodne firme koje se bave zdravstvom hrle u
Srpsku po posao i pacijente. To jeste istina. Taj posao u Republici Srpskoj,
medjutim, masno naplaćuju uz saglasnost ministra i ministra prije njega.
Premijera i premijera prije njega.
Republika Srpska jedini je komad Zemlje u regionu i Evropi
gdje se ne vrši kadaverična transplatacija bubrega odnosno nije moguće izvršiti
transplataciju bubrega sa mrtvog donora.
To se u Republici Srpskoj jednostavno ne radi.
Jedini koji trpe posljedice sjajnog primjera fantastičnog
zdravstva Srpske u ovom slučaju su dijalizni pacijenti. Oni koji boga mole za
priliku da im bude omogućena transplatacija pa i bilo kakva.
Zvanično obrazloženje koje je aktuelno u Republici Srpskoj
jeste da u našem zdravstvu ne postoji aparat za tipizaciju tkiva. Taj aparat je
neophodan da bi uopšte bilo moguće izvesti kadaveričnu transplataciju. Aparat
nije jeftin, istina, košta oko dva miliona maraka.
U medjuvremenu Republika Srpska godišnje, prema zvaničnim
podacima Glavne službe za reviziju u 2012 godini, za dijalizu izdvaja 36
miliona maraka. Usluge dijalize za pacijente Republika Srpska plaća jednoj
njemačkoj i jednoj holandkoj firmi. Frezenijusu i Internacional dijaliza
centru. Sto deset evra po tretmanu, takodje mnogo skuplje nego bilo gdje
drugdje. U Federaciji je cijena 80 evra, u Poljskoj primjera radi takodje 80.
Eventualna nabavka aparata za tipizaciju pomogla bi
dijaliznim pacijentima u Republici Srpskoj ali bi štetu načinila firmama koje
se u Srpskoj bave dijalizom.
Ugovore sa dvije pomenute firme Vlada Republike Srpske je
potpisala 21.05.2007-me godine. Ugovori su na snazi do 2022-ge godine a
ostavljena je mogućnost produženja saradnje na još deset godina.
Inače, terapija za transplatiranog pacijenta Republiku
Srpsku godišnje bi koštala oko 6000 KM, terapija za pacijenta kojem nije
omogućena transplatacija već je osudjen na dijalizu Srpsku godišnje košta oko
35000 KM godišnje.
Zdravstvo Srpske jeste fantastično ali ne za sve podjednako.
