Apsurdi u zdravstvu Srpske nalaze se na svakom koraku. Apsurdno
je samo po sebi to što ministar Dragan Bogdanić i premijer Željka Cvijanović
tvrde da je Srpska lider zdravstva u regionu i da je zdravstvo Srpske na
zavidnom nivou. Toliko nam svi zavide da je predsjednik Vlade najavila kako će
kao vid rasterećenja zdravstva biti ukinuto zdravstveno osiguranje
nezaposlenima (koliko god takva najava bila besmislena i teško ostvariva).
Toliko nam zavide i da je kao vid borbe za bolje zdravstvo ministar Bogdanić
najavio smanjenje broja zaposlenih nemedicinskih radnika. Doduše, toliko nam
zavide i da mnoge medjunarodne firme koje se bave zdravstvom hrle u Srpsku po
posao i pacijente. To jeste istina. Taj posao u Republici Srpskoj, medjutim,
masno naplaćuju uz saglasnost ministra i ministra prije njega. Premijera i
premijera prije njega.
Republika Srpska jedini je komad Zemlje u regionu i Evropi gdje se
ne vrši kadaverična transplatacija bubrega odnosno nije moguće izvršiti
transplataciju bubrega sa mrtvog donora.
To se u Republici Srpskoj jednostavno ne radi.
Jedini koji trpe posljedice sjajnog primjera fantastičnog zdravstva
Srpske u ovom slučaju su dijalizni pacijenti. Oni koji boga mole za priliku da
im bude omogućena transplatacija pa i bilo kakva.
Zvanično obrazloženje koje je aktuelno u Republici Srpskoj jeste da
u našem zdravstvu ne postoji aparat za tipizaciju tkiva. Taj aparat je
neophodan da bi uopšte bilo moguće izvesti kadaveričnu transplataciju. Aparat
nije jeftin, istina, košta oko dva miliona maraka.
U medjuvremenu Republika Srpska godišnje, prema zvaničnim podacima
Glavne službe za reviziju u 2012 godini, za dijalizu izdvaja 36 miliona maraka.
Usluge dijalize za pacijente Republika Srpska plaća jednoj njemačkoj i jednoj
holandkoj firmi. Frezenijusu i Internacional dijaliza centru. Sto deset evra po
tretmanu, takodje mnogo skuplje nego bilo gdje drugdje. U Federaciji je cijena
80 evra, u Poljskoj primjera radi takodje 80.
Eventualna nabavka aparata za tipizaciju pomogla bi dijaliznim
pacijentima u Republici Srpskoj ali bi štetu načinila firmama koje se u Srpskoj
bave dijalizom.
Ugovore sa dvije pomenute firme Vlada Republike Srpske je potpisala
21.05.2007-me godine. Ugovori su na snazi do 2022-ge godine a ostavljena je
mogućnost produženja saradnje na još deset godina.
Inače, terapija za transplatiranog pacijenta Republiku Srpsku
godišnje bi koštala oko 6000 KM, terapija za pacijenta kojem nije omogućena
transplatacija već je osudjen na dijalizu Srpsku godišnje košta oko 35000 KM
godišnje.
Zdravstvo Srpske jeste fantastično ali ne za sve podjednako.
