Sudske presude se ne komentarišu. Pojedine su medjutim toliko apsurdne
i beznačajne da je to očigledno.
Pojedine presude su, prema svemu sudeći, i neobavezujuće za
institucije Republike Srpske. Takva je presuda Okružnog suda u Banja Luci kojom
je Ministarstvo trgovine i turizma obavezno da na zahtjev Transparensi
Internašnala BiH dostavi na uvid javnosti ugovor o prodaji Boske. Možda u Vladi
i dalje tumače da li je ugovor uopšte validan jer nije najjasnije da li je
potpisan sa pravnim licem. Najvjerovatnije da nije.
Osnovni sud Banja Luka je, po tužbi Bojana Vlajića iz Banja Luke,
24.07.2015 godine donio presudu kojom djelimično usvaja tužbu protiv Škole
učenika u privredi i poništava Odluku škole kojom je Vlajićeva prijava za
popunjavanje radnog mjesta odbačena zbog nepotpune dokumentacije koju je
trebalo dostaviti na konkursu. Djelimično jer je sud odbio zahtjev tužioca da
mu budu isplaćene plate koje je mogao da zaradi da nije odbijena njegova
prijava.
Škola učenika u privredi je konkurs za popunu radnog mjesta
profesora engleskog jezika raspisala u avgustu 2011-te godine a kao obavezna
dokumentacija koju su kandidati trebalo da prilože uz kandidaturu navedeno je i
uvjerenje da kandidat nije pravosnažno osudjivan na bezuslovnu kaznu zatvora.
Presudom je utvrdjeno da je škola nepravilno protumačila zakonske
propise jer je uvjerenje da kandidat nije pravosnažno osudjivan od kandidata
moglo biti traženo tek nakon što kandidat prodje na konkursu a prije zasnivanja
radnog odnosa.
I pored svega ova presuda ne znači apsolutno ništa jer ništa ne
mijenja u čitavoj priči.
Sud je zaključio da su konkursna procedura i izbor kandidata sprovedeni
mimo zakonskih propisa ali ni na koji način ne štiti kandidata odnosno, u ovom
slučaju, tužioca koji je dobio presudu u svoju korist.
